آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که در کشوری پیشرفته و قانون‌مند، صنعتی به گستردگی خدمات جنسی چگونه مدیریت می‌شود؟ آیا می‌دانستید آلمان با رویکردی متفاوت، روسپیگری را به یک حرفه قانونی تبدیل کرده است؟ چگونه صنعت سکس ، با گردش مالی سالانه ۱۵ میلیارد یورو و ۴۰۰ هزار کارگر جنسی، همزمان به نیازهای مشتریان پاسخ می‌دهد و از حقوق کارگران حمایت می‌کند؟ در این مقاله و ویديوهای مربوطه، به معرفی انواع خدمات جنسی در آلمان می‌پردازیم؛ صنعتی که از توریسم جنسی تا رعایت بهداشت، نمونه‌ای منحصر به فرد در جهان به شمار می‌رود.
صنعت خدمات جنسی در آلمان یکی از قانون‌مندترین و شفاف‌ترین صنایع در نوع خود در جهان است. از سال ۲۰۰۲، با تصویب قانون پروستیج (Prostitutionsgesetz)، روسپیگری به عنوان یک حرفه قانونی شناخته شد و تحت نظارت دولت قرار گرفت. قانون حمایت از روسپیان (Prostitutes Protection Act) که از سال ۲۰۱۷ اجرایی شد، الزاماتی مانند ثبت‌نام کارگران جنسی و اجبار استفاده از کاندوم را معرفی کرد. صنعت خدمات جنسی در آلمان تنوع گسترده‌ای دارد که پاسخگوی نیازهای مختلف مشتریان، از جمله گردشگران جنسی است که به آلمان سفر می‌کنند؛ به ویژه مردان از کشورهای مجاور (از جمله هلند) که به دنبال امکانات ارزان‌تر و قانونی‌تر هستند. در ادامه به انواع اصلی این خدمات پرداخته می‌شود:
روسپیخانه‌ها (Brothel Prostitution)
روسپیخانه‌ها یا بروتل‌ها (به آلمانی Bordell) در آلمان قانونی و تحت مجوزهای رسمی فعالیت می‌کنند. در عمل این مراکز شلوغ، بزرگ و گاه چندین طبقه هستند و دولت از درآمد آنها مالیات دریافت می‌کند. آلمان به دلیل وجود بیش از ۳,۰۰۰ فاحشه‌خانه در سراسر کشور، و ۵۰۰ فاحشه‌خانه تنها در برلین، به عنوان «فاحشه‌خانه اروپا» شناخته شده است.
فاحشه‌خانه‌های بزرگ (mega-brothels) نیز در شهرهایی مانند مونیخ و برلین وجود دارند که می‌توانند همزمان حدود ۶۵۰ مشتری را پذیرا باشند و حتی پیشنهاداتی مانند “early bird” (شامل برگر، آبجو و خدمات جنسی) یا “happy hour” با نرخ‌های تخفیف‌خورده ارائه می‌دهند. وجود این مراکز بزرگ (Mega-Brothels) و تنوع خدمات (پکیج‌های ویژه، ساعات تخفیف‌دار و…) نمونه‌ای از «صنعت عظیم روسپیگری» در آلمان است. دولت آلمان با نظارت بر مجوزدهی بروتل‌ها، بازرسی بهداشتی و آموزش، سعی در کاهش پیامدهای منفی و مبارزه با استثمار کارگران جنسی دارد. به‌عنوان مثال، بردل پاسچا (Pascha) در کلن با ۱۲ طبقه و ۱۲۶ اتاق یکی از بزرگ‌ترین مراکز روسپیگری اروپا است؛ این مجموعه ۲۴ ساعته فعالیت می‌کند و روزانه حدود ۸۰۰ مشتری را پذیرش می‌کند. در این مرکز حدود ۱۵۰ کارگر جنسی مشغول به کار هستند و پرسنل خدماتی دیگری مانند رستوران و سالن زیبایی و خدمات بهداشتی نیز دارد. این فاحشه‌خانه که در سال ۱۹۷۲ با نام «Eros Center» افتتاح شد، اولین فاحشه‌خانه بلندمرتبه اروپا بود. کارگران جنسی در پاسچا روزانه ۱۸۰ یورو برای اجاره اتاق پرداخت می‌کنند که شامل وعده‌های غذایی، مراقبت‌های پزشکی و مالیات ۲۰ یورویی است که مقامات از هر کارگر جنسی دریافت می‌کنند. آنها به صورت مستقل کار می‌کنند و تمامی پول دریافتی از مشتریان را برای خود نگه می‌دارند. مشتریان نیز یک ورودی ۵ یورویی پرداخت می‌کنند.
روسپیگری پنجره‌ای (Window Prostitution)
روسپیگری پنجره‌ای نوعی از ارائه خدمات جنسی است که در آن زنان پشت پنجره‌های شیشه‌ای ظاهر می‌شوند تا با مشتریان وارد معامله شوند. این الگو در کشورهای اروپای غربی به‌ویژه هلند شناخته‌شده است، اما در برخی شهرهای آلمان نیز مشاهده می‌شود. در شهرهایی مانند هامبورگ، دوسلدورف، کلن و فرانکفورت ساختمان‌هایی چندطبقه معروف به «لائوف‌هاوس» (Laufhaus) یا «ایروس‌سنتر» (Eroscenter) وجود دارد که زنان در هر طبقه پشت پنجره‌های جداگانه مستقر می‌شوند. برای مثال، مرکز Eroscenter فرانکفورت در محله معروف Bahnhofviertel یک ساختمان بلند است که در هر طبقه اتاق‌هایی با پنجره‌های شیشه‌ای دارد. هامبورگ نیز ترکیبی از این سبک و بروتل‌های بسته را در خیابان مشهور هربرت‌اشتراسه (Herbertstraße) دارد. این نوع روسپیگری معمولاً تحت نظارت‌های شهری است و زنان هم ملزم به ثبت‌نام و رعایت مقررات بهداشتی می‌شوند.
روسپیگری خیابانی (Street Prostitution)
روسپیگری خیابانی (Straßenstrich) در آلمان نیز قانونی است اما به شدت کنترل می‌شود. مقامات محلی مناطق خاصی را به‌عنوان مناطق ممنوعه (Sperrbezirk) تعیین می‌کنند و روسپیگران خیابانی نباید در این مناطق فعالیت کنند و معمولاً می‌بایست در محدوده‌های مشخص کار کنند. مثلا در دورتموند، فعالیت جنسی تجاری خیابانی تنها در Linienstraße مجاز است و ورودی آن با یک صفحه حریم خصوصی پوشانده شده است. در بسیاری از شهرها، زنان روسپی باید برای کسب اجازه فعالیت روزانه مالیاتی اندک به پارکومتر پرداخت کنند؛ مثلاً در بن مبلغ ۶ یورو برای حدود هشت ساعت تعیین شده است. برای ایمنی بیشتر، برخی شهرها امکانات ویژه‌ای فراهم کرده‌اند، به عنوان مثال در کلن یک منطقه تحت نظارت برای روسپیگری خیابانی (Geestemünder Straße) راه‌اندازی شد که زنان در آن به سرویس‌هایی مانند توالت، دوش، کیف بهداشتی و کافه دسترسی داشتند و حتی دکمه‌های هشدار اضطراری نصب شده بود. یک نوآوری بحث‌برانگیز در این زمینه، «وِریشتونگس‌باکس» (Verrichtungsboxen) است که در شهرهایی مانند کلن معرفی شده‌اند. این سازه‌ها شبیه گاراژ هستند و به مشتریان اجازه می‌دهند با خودرو وارد شوند و خدمات جنسی را در فضایی خصوصی دریافت کنند. هدف از این فاحشه‌خانه فضای باز، افزایش ایمنی کارگران جنسی، به ویژه از مشتریان خشن، با ویژگی‌هایی مانند درهای باریک که مانع از باز شدن کامل در راننده می‌شود و دکمه‌های اضطراری برای فراخوانی کمک، است. این مدل به کاهش فعالیت جنسی تجاری خیابانی در مرکز شهر کلن کمک کرده است.
کلوب‌های سکسی (Sex Clubs)
کلوب‌های سکسی فضاهای خصوصی و بسته‌ای هستند که در آن فعالیت‌های جنسی جمعی یا تنوع جنسی مجاز شمرده می‌شود. مهمانان این کلوب‌ها معمولاً باید قوانین سخت‌گیرانه‌ای در مورد رضایت و حریم شخصی رعایت کنند. معروف‌ترین نمونه در آلمان، ”کلوب کیت‌کت“ در برلین است که از سال ۱۹۹۴ تاسیس شده است. این کلوب چند طبقه فضاهایی با تم‌های مختلف دارد (از قبیل استخر، سالن رقص و بخش‌های فتیش) و این امکان را فراهم می‌کند که مراجعان در هر بخش از باشگاه آزادانه روابط جنسی برقرار کنند. از کلوب‌های دیگر می‌توان به ”انسومنیا “(Insomnia) اشاره کرد که برای شب‌های فتیش و لباس خاص (Sexy–Fetish) مشهور است؛ این مکان چندین اتاق مختلف، رقص‌خانه، بار و فضاهای خصوصی دارد و اساساً بر آزادی در ابراز تمایلات جنسی تاکید دارد. در تمامی این کلوب‌ها پوشش خاص (لاتکس، چرم و…) و احترام به حقوق دیگران الزامی است.
باشگاه‌های سوئینگر (Swinger Clubs)
باشگاه‌های سوئینگر فضایی برای زوج‌ها (و گاهی افراد مجرد) فراهم می‌کنند تا در یک محیط خصوصی و ایمن، بدون قضاوت و مبتنی بر رضایت متقابل به تجربه روابط جنسی باز، تبادل شریک جنسی (partner swapping)، یا فعالیت‌های جنسی گروهی بپردازند.
این باشگاه‌ها عمدتاً بخشی از سبک زندگی موسوم به «سوئینگر» یا «لایف‌استایل باز» (open lifestyle) هستند که بر پایه توافق، اعتماد، رضایت کامل و شفافیت میان شرکا شکل می‌گیرد و معمولاً قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای رضایت و رفتار مناسب وجود دارد. برای مثال، مهمانان می‌بایست به شکل زوج وارد شوند و هرگونه ارتباط جنسی خارج از اراده شریک ممنوع است. این مکان‌ها بیش از هر چیز به شبکه‌سازی اجتماعی و اطمینان از تمایل مشترک زوج‌ها تاکید دارند و محیطی بدون قضاوت برای تجربه‌های جنسی متقابل فراهم می‌نمایند. هسته اخلاقی این باشگاه‌ها، اصل رضایت آگاهانه (informed consent) است. این بدان معناست که هیچ فعالیتی بدون تمایل و رضایت روشن و دوطرفه افراد دخیل نباید انجام گیرد. حق “نه” گفتن در این فضاها محترم شمرده می‌شود و مرزهای فردی به‌شدت رعایت می‌گردند. تماس بدنی، پیشنهاد جنسی یا حتی صحبت در مورد تبادل، بدون رضایت طرف مقابل، می‌تواند منجر به اخراج فرد از باشگاه شود. اغلب این باشگاه‌ها خدمات رفاهی (اتاق ماساژ، رختکن جداگانه و…) ارائه می‌دهند تا محیطی خوشایند برای شرکت‌کنندگان ایجاد کنند.
باشگاه‌های سونا (FKK Sauna Clubs)
باشگاه‌های سونا (FKK Sauna Clubs) در آلمان، فراتر از صرفاً مکانی برای سونا، در واقع مراکز تفریحی و اجتماعی برای بزرگسالان هستند که ریشه در فرهنگ بدن آزاد (Freikörperkultur – FKK) دارند. این فرهنگ که بر طبیعی بودن برهنگی و آزادی بدن در محیط‌های خاص تأکید دارد، بستری برای ایجاد این باشگاه‌ها فراهم کرده است. این فضاها که اغلب برای مردان مجرد یا زوج‌ها طراحی شده‌اند، محیطی را برای برهنگی آزادانه، ارتباطات جنسی و تفریح ارائه می‌دهند. یکی از ویژگی‌های کلیدی این باشگاه‌ها، مدل تعامل مستقیم کارگران جنسی با مشتریان است. این رویکرد، که به منظور جلوگیری از اتهام “دلال‌گری” (Zuhälterei) و رعایت قوانین آلمان طراحی شده است، به کارگران جنسی اجازه می‌دهد تا مستقلاً در مورد خدمات و نرخ‌ها با مشتریان مذاکره کنند. این امر به آنها استقلال بیشتری در کارشان می‌دهد و مسئولیت قانونی را از مدیریت باشگاه در زمینه “واسطه‌گری” برمی‌دارد. در گذشته، این کلوب‌ها اغلب با استناد به قوانین حریم خصوصی و به عنوان “کلوب خصوصی” فعالیت می‌کردند تا از دریافت مجوز فاحشه‌خانه معاف شوند. اما امروزه، تغییرات در قوانین باعث شده تا این باشگاه‌ها ملزم به داشتن مجوز فاحشه‌خانه باشند، که این امر نظارت و چارچوب قانونی فعالیت آنها را شفاف‌تر کرده است. این تغییرات به افزایش ایمنی و حقوق کارگران جنسی نیز کمک می‌کند، زیرا آنها تحت حمایت قوانین مربوط به صنعت جنسی قرار می‌گیرند. آلمان میزبان چندین باشگاه سونا برجسته است که هر کدام ویژگی‌ها و مخاطبین خاص خود را دارند:
• باشگاه سان‌شاین (FKK Sunshine) در مونیخ: این باشگاه به عنوان یک نمونه حرفه‌ای و شناخته شده در مونیخ، به خوبی اصول FKK را با استانداردهای بالای سرویس‌دهی ترکیب کرده و محیطی محتاط و در عین حال آزادانه را ارائه می‌دهد.
• باشگاه Samya در کلن: این باشگاه با رویکردی متفاوت، صرفاً زنان بدون همراه مرد را می‌پذیرد و به قوانین سخت‌گیرانه FKK پایبند است. این مدل، فضای امن و خاصی را برای مشتریان زن فراهم می‌کند که به دنبال تجربه‌ای متفاوت در محیطی زنانه هستند. Samya دارای چندین سونا، اتاق استراحت و فضاهای تم‌دار جنسی است که برای ایجاد تجربه‌ای خاص طراحی شده‌اند.
• باشگاه FKK Mainhattan در فرانکفورت: این باشگاه یک مجتمع چندطبقه است که امکانات گسترده‌ای شامل استخر شنا، سونا، سالنVIP، رستوران و اتاق‌های خصوصی متعدد را ارائه می‌دهد. تنوع فضاهای مبله مشترک و فعالیت‌های تفریحی، آن را به مقصدی محبوب برای کسانی تبدیل کرده است که به دنبال تجربه جامع‌تری از تفریح و ارتباط جنسی هستند.
خدمات اسکورت (Escort Services)
خدمات اسکورت در آلمان نیز قانونی است و تحت نظارت قانون حمایت از فاحشگان ۲۰۱۷ قرار دارد. آژانس‌های اسکورت (escort Agencies) به عنوان «کسب‌وکارهای مرتبط با خدمات جنسی» تعریف می‌شوند و برای فعالیت نیاز به مجوز رسمی دارند. این آژانس‌ها خدمات واسطه‌گری برای ارائه خدمات جنسی توسط افراد دیگر را ارائه می‌دهند، حتی اگر صراحتاً از واژه “خدمات جنسی” استفاده نکنند، اما ماهیت فعالیتشان به وضوح نشان‌دهنده ارائه اعمال جنسی باشد. برخلاف کارگران جنسی در فاحشه‌خانه‌ها که معمولاً ارزان‌تر هستند و اغلب از اروپای شرقی می‌آیند و ممکن است به دلیل شرایط مجبور به کار باشند، اسکورت‌ها معمولاً گران‌تر هستند. آنها اغلب آلمانی یا اروپای غربی هستند، تحصیلات خوبی دارند و به نظر می‌رسد انتخاب کار به عنوان اسکورت را به جای اجبار انجام می‌دهند. آنها طیف وسیعی از خواسته‌ها را برآورده می‌کنند و حرفه‌ای‌تر و علاقه‌مندتر به ارائه خدمات با کیفیت هستند. برای مثال تجربه دوست‌دختر (Girlfriend Experience – GFE) یک سرویس خاص در صنعت جنسی است که مشتری را گویی در یک قرار عاشقانه و صمیمی قرار می‌دهد. در این خدمات، یک همراه جنسی (معمولاً از طریق آژانس‌های اسکورت یا پلتفرم‌های تخصصی خدمات جنسی) نقش دوست‌دختر مشتری را بازی می‌کند و علاوه بر رابطه جنسی، تعاملات عاطفی و معاشقه معمول یک قرار معمولی را ارائه می‌دهد. به عبارت دیگر، بر خلاف ملاقات‌های جنسی ساده، GFE شامل رفتارهای رمانتیک مانند گفتگو، نوازش و توجه ویژه هم می‌شود تا مشتری احساس نزدیکی و صمیمیت بیشتری داشته باشد. این سرویس معمولاً توسط افرادی سفارش داده می‌شود که به دنبال تجربه‌ای معنادارتر و صمیمانه‌تر بدون تعهد بلندمدت هستند.
پارتی کیت‌کت (KitKat Party)
اصطلاح «کیتی‌کت پارتی» به مهمانی‌های شبانه‌ای اطلاق می‌شود که فضای آزاد جنسی و فتیش را شبیه به کلوب کیت‌کت برلین منتقل می‌کنند. کلوب کیت‌کت (KitKatClub) یکی از معروف‌ترین کلاب‌های برلین است که از سال ۱۹۹۴ فعال بوده و در آن شرکت‌کنندگان می‌توانند لباس‌های سبک فتیش بپوشند و به‌طور آزادانه در بخش‌های مختلف باشگاه روابط جنسی برقرار کنند. مهمانی‌های کیتی‌کت معمولاً پوشش خاص دارند (هدبندهایی با گوش گربه‌ای، دامن‌های چرمی، ماسک و…) و بر هنجار رضایت متقابل تاکید می‌شود. هرچند حضور در چنین مهمانی‌هایی نیازمند رعایت قوانین خاص باشگاه است، اما برای برخی گردشگران ماجراجو جذابیت است که در فضایی رها تجربه‌ای متفاوت از شبگردی داشته باشند.
پارتی چشم‌بسته (Eyes Wide Shut Party)
«پارتی چشم‌بسته» به مهمانی‌های تم‌دار شبانه اشاره دارد که از فیلم ”چشمان کاملا بسته“ استنلی کوبریک الهام گرفته‌اند. شرکت‌کنندگان در این مراسم ماسک‌های ونیزی و لباس رسمی معمولاً Black Tie می‌پوشند و معمولاً زوج‌ها حضور دارند. فضای برگزاری این مهمانی‌ها اسرارآمیز، مخفی و اغلب مجلل است؛ برای نمونه، رویدادی در یک قلعه آلمانی شامل شام رسمی، پذیرایی با نوشیدنی (از جمله تست نوشیدنی) و اجرای نمایشی با عنوان «سایه‌های خاکستری» بود. تاکید اصلی این مهمانی‌ها بر حفظ هویت مخفی افراد و ایجاد فضایی اسرارآمیز برای تعامل جنسی است. ضمناً رعایت قوانین رضایت و احترام متقابل در تمام لحظات الزامی است. این سبک رویدادها بیشتر در سطح خصوصی و دعوتی برگزار می‌شوند و معمولاً برای گردشگران آشنا با فرهنگ مهمانی خصوصی اروپایی جذابیت دارد.
خریدوفروش خدمات جنسی
مدل سوئدی (Nordic/Swedish Model)، که به عنوان مدل پایان تقاضا (end demand)، مدل برابری (equality model) یا نئو-الغاگرایی (neo-abolitionism) نیز شناخته می‌شود، رویکردی به فعالیت جنسی تجاری است که خرید خدمات جنسی را جرم‌انگاری می‌کند، اما فروش آن را نه. این مدل در سال ۱۹۹۹ در سوئد معرفی شد و هدف اصلی آن، الغای صنعت جنسی و کاهش رنج ناشی از آن با مجازات خریداران خدمات جنسی و ارائه منابع برای بازماندگان این صنعت است. این رویکرد بر این دیدگاه رادیکال فمینیستی استوار است که تمامی کار جنسی استثماری است و هیچ فردی نمی‌تواند به طور داوطلبانه رضایت به استثمار جنسی دهد. نروژ در سال ۲۰۰۹ و فرانسه و ایرلند نیز این مدل را به طور کامل یا جزئی پذیرفته‌اند.
در آلمان هم فروش و هم خرید خدمات جنسی قانونی است و مدل حاکمیت، یک چارچوب مقررات‌زده برای این صنعت است. با این حال، در دهه‌های اخیر برخی فعالان پیشنهاد کرده‌اند که آلمان نیز مانند چند کشور دیگر (مدل سوئدی) خرید خدمات جنسی را جرم‌انگاری کند؛ موافقان این مدل ادعا می‌کنند جرمی کردن خرید، تقاضا و در نتیجه قاچاق انسان را کاهش می‌دهد، اما منتقدان از سوی دیگر اشاره می‌کنند که شواهد کافی در این زمینه وجود ندارد. پژوهش‌ها نشان داده‌اند پس از چند سال اجرای مدل سوئدی در سوئد، کاهش مشهودی در تعداد مشتریان یا کارگران جنسی حاصل نشده و حتی ممکن است کار به بخش زیرزمینی سوق داده شده باشد. بنابراین گفتمان حقوقی در آلمان همچنان بین طرفداران آزادسازی کامل و مدافعان منع خرید در نوسان است.
References (منابع):
1) https://www.oyster.com/articles/germanys-most-x-rated-night-clubs/
2) https://en.wikipedia.org/wiki/Window_prostitution
3) https://berliner.party/en/nightclubs/kitkat
4) https://en.wikipedia.org/wiki/Prostitution_in_Germany
5) https://en.wikipedia.org/wiki/Nordic_model_approach_to_prostitution
6) https://hyperrealfilm.club/reviews/eyes-wide-shut-conspiracy
7) https://de.wikipedia.org/wiki/Kontaktsauna
8) https://en.wikipedia.org/wiki/Sex_club
راوی: برایان بختیاری
متن به قلم: پروانه اله‌دینی